والفجر

غیبت ، مین قابل انفجار در درون انسان است و زبان  ضامن آن

پروانه های بزم رزم

جنگ ، تنها سه حرفی لفت نامه های فارسی است که وارونه اش می شود ، گنج ! جنگ و ایستادن ، نه تنها جنس نمی شناسد که گنج ها را بیرون می ریزد ، از سبد تاریخ .

زن گنج زمانه است . محکم و سخت و ساکت و سر به زیر...

خدایا اعتراف می کنم ...

از اینکه منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم ، غافل از اینکه تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری .

از اینکه سعی داشتم کار بدم را در حضور جمعی توجیه کنم با آنکه می دانستم غلط است .

از اینکه رسوا شدن در دنیا برایم دشوارتر از رسوایی های آخرت بود .

از اینکه از گفتن مطالب غیر لازم خودداری نکردم و پر حرفی کردم .

از اینکه شکر نعمت را به جا نیاوردم و دلم می خواست کاش زیباتر و غنی تر بودم .

از اینکه کاری برای عزیز کردن خود کردم .

از اینکه بر خودم چیزی را پسندیدم و بر بنده ات نپسندیدم .

هرپرنده ای برای پرواز دو بال می خواهد ، حتی شیعه

فورکویاما ، نویسنده کتاب پایان تاریخ ، در مورد بازشناسی هویت شیعه چنین می گوید:"شیعه مانند پرنده ای می ماند که دو بال دارد، یکی سرخ و دیگری سبز."

او بال سرخ این پرنده را شهادت طلبی می داند و بال سبزش را عدالت می داند که به مهدویت ختم می شود . او معتقد است زره ای از ولایت بر تن دارد و برای نابودی این پرنده ابتدا باید این زره را از تن او در آورد.

شهدا رفتند وبال سرخ این پرنده را به حرکت در آوردند ، اکنون وظیفه ماست که بال سبز او را حرکت دهیم تا سرانجام به پرواز در آید ، اوج بگیرد و از دام های نابودی به راحتی عبور کند.

لازمه به حرکت در آوردن این بال شناخت هر چه بهتر مهدویت و لوازم آن است. برای شناخت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باید به شناخت زمانه بپردازیم ، آنگاه می توان حس کرد اگر ما در کوفه بودیم کجای حکومت علی (علیه السلام ) را پر می کردیم ؟ آیا برای آقا ثمری داشتیم ؟

سوال: آیا من الان می توانم برای کشورم یا شهرم و یا حتی محله زندگی ام کار مفیدی انجام دهم؟ آیا برای آمدن آخرین امام آماده ام ؟

اگر بیاید و برای اداره جهان از من بخواهد کاری کنم ، به درد کجا می خورم؟ این تصور آسان و این نگاه بلند پروازانه در من این سوال راایجاد می کند که اکنون کجا هستم؟ در چه موقعیتی؟ و باید کجا بودم؟

و آنگاه که تو فاصله بین این دو سوال را درک کنی حرکت آغاز می شود و با هر قدمی که به سوی آن هدف بر می داری لبخند رضایت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) را احساس خواهی کرد.

همه جا بروم به بهانه تو           که مگر برسم در خانه تو

کاش می شد اون کاری رو بکنیم که اگه الان شهید همت بود همون کارو می کرد ، کاش می شد راهی رو بریم که شهید برونسی رفت . اونا رفتن که یار و سرباز واقعی آقا

 بشن و آخرش به آرزوشون رسیدن ، و الان دست روزگار این مهلت رو به من و توی جوون داده ؛کاش قدر این مهلت رو بدونیم ، کاش باور کنیم که :

ما هم می تونیم ، همون طوری که تا الان تونستیم.

پس به امید دیدار در صف سربازان امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف).

                                                                 یا علی مدد