والفجر

بهتان

 بهتان عبارت است از نسبتى که به مسلمانى داده مى‏شود و در او نیست و او از ان نسبت ناخشنود مى‏شود.

پیامبر اکرم(ص) درباره بزرگى این گناه فرمودند:

کسى که به زن و یا مرد مؤمنى بهتان زند یا درباره او چیزى گوید که در او نیست خداوند او را بر تلى از آتش مى‏نهد تا از آن چه درباره او گفته است خارج شود از عهده گناهش برآید.

بهتان گناهى است که همه نتایج سوء غیبت را داراست، زیرا موجب ناامنى اخلاقى جامعه مى‏شود. با رواج بهتان هیچ کس درباره آبروى خود در ایمنى نخواهد بود. کسى که مؤمنى را به ارتکاب عملى خلاف متهم مى‏کند آبروى او را مى‏برد. بى‏خبرى کسى که به او تهمت مى‏زنند از بى‏خبرى کسى که غیبت او را مى‏کنند بیشتر است، زیرا غیبت شنونده از عیوب خود آگاه است ولى کسى که به او تهمت مى‏زنند عملى را به او نسبت داده‏اند که او مرتکب نشده است و روح او از آن بى‏خبر است. بنابراین ظلمى که با تهمت بر کسى روا داشته مى‏شود، بسیار بزرگ است.

هر چقدر عملى که به یک مؤمن نسبت داده مى‏شود زشت‏تر باشد، آسیبى که به آبروى او وارد مى‏شود بیشتر است. ولى به هر حال کسى که بهتان مى‏زند به خود و خدا و دیگران خیانت کرده است.

در قرآن کریم آمده است .